در تحقیقات جدید، که در مجله علوم اعصاب منتشر شده است، مشخص شده که محرومیت از خواب باعث از کار افتادن پاسخ و واکنش‌های طبیعی ضد درد مغزی و در نتیجه افزایش حساسیت ما نسبت به درد می‌شود.
از هر ۳ بزرگسال، یک نفر در ایالات متحده و یا ۳۵ درصد از جمعیت بالغ، به اندازه کافی نمی‌خوابند.
تأثیر محرومیت از خواب در مغز ما بسیار زیاد است. از ایجاد یک وضع ناخوشایند مانند اختلالات شناختی تا منع توانایی در یادگیری و شکل دادن خاطرات جدید، همه می‌توانند از عوارض کمبود خواب باشند.
تحقیقات جدید یکی دیگر از اثرات نورولوژیکی خواب ناکافی را نشان می‌دهد: حساسیت بالا نسبت به درد.
کمبود خواب، مکانیسم‌های طبیعی مغز برای کاهش درد را مختل می‌کند، همچنین مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که ارتباطات بالقوه‌ای بین بحران‌های سلامت عمومی محرومیت از خواب، درد مزمن و اعتیاد به مواد افیونی وجود دارد.
براساس برآوردهای اخیر، در ایالات متحده بیش از ۲۰ درصد جمعیت یا حدود ۵۰ میلیون بزرگسال با درد مزمن زندگی می‌کنند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) گزارش می‌دهد که به طور متوسط در هر روز حدود ۱۳۰ نفر در ایالات متحده از مصرف بیش از حد مسکن‌های مخدر مثل مواد افیونی جان خود را از دست می‌دهند.
“متیو واکر”، استاد علوم اعصاب و روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، این مطالعه را همراه با نامزد دکترای “آدام کراس” انجام داد.
چگونه کمبود خواب بر حساسیت نسبت به درد تاثیر می‌گذارد؟
واکر و کراس در مطالعه خود، برای ایجاد درد، به پای ۲۴ شرکت کننده سالم و جوان گرما وارد کردند و مغز آنها را اسکن کردند و مدارهایی که درد را کنترل می‌کردند را بررسی کردند.
شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه هیچ مشکلی در خواب یا اختلالات مرتبط با درد نداشتند.
دانشمندان با یک دستگاه MRI، آستانه درد هر یک از شرکت‌کنندگان را پس از داشتن یک خواب کامل شبانه، با دادن گرما به پوست بدن آنها، ، ثبت کردند.
هنگامی که دانشمندان آستانه درد را در هر شخص اندازه‌گیری کردند، این بار روش را پس از یک شب بدون خواب، تکرار کردند.
کراس گفت: “در سراسر گروه، [شرکت کنندگان] در درجه‌های حرارت پایین‌تر نسبت به قبل (زمانی که خواب کافی داشتند) احساس ناراحتی کردند، که نشان می‌داد حساسیت آنها نسبت به درد بعد از خواب ناکافی افزایش می‌یابد.”
او توضیح می‌دهد: “آسیب همان است، اما تفاوت در این است که در حالت بیخوابی مغز ما چگونه درد را ارزیابی می‌کند.”
محققان دریافتند که قشر حسی مغز، منطقه‌ای که با حساسیت درد در ارتباط است، زمانی که شرکت کنندگان به اندازه کافی خواب نداشتند، بیش از حد فعال بود. بنابراین این فرضیه تأیید می‌کند که محرومیت از خواب می‌تواند مدارهای عصبی پردازش درد را مختل کند.
با این حال، یک نتیجه شگفت آور این بود که در هنگام بیخوابی، فعالیت در هسته “accumbens” مغز کمتر از معمول بود. هسته accumbens موجب انتقال دوپامین عصبی می‌شود که لذت را افزایش و درد را کاهش می‌دهد.
پروفسور واکر توضیح می‌دهد: “کمبود خواب نه تنها مناطق حساس به درد را در مغز تقویت می‌کند، بلکه مراکز طبیعی بیهوشی و ضد درد در مغز را بلوکه می‌کند.”
در نهایت، محققان دریافتند که انسولای مغز، که سیگنال‌های درد را ارزیابی می‌کند و واکنش بدن به درد را آماده می‌کند، نیز ضعیف بود. این سیستم، یک سیستم عصبی حیاتی است که سیگنال‌های درد را ارزیابی و طبقه‌بندی می‌کند و اجازه می‌دهد که ضد درد طبیعی بدن به نجات ما برسد.”
خواب، یک ضد درد طبیعی است
محققان همچنین برای بررسی نتایج خود، از بیش از ۲۳۰ فرد نظرسنجی انجام دادند. شرکت کنندگان الگوهای خواب و میزان حساسیت درد خود را در چند روز گزارش کردند.
دانشمندان دریافتند که کوچکترین تغییرات در الگوهای خواب شرکت کنندگان با تغییر در حساسیت نسبت به درد مرتبط است.
کراس می‌گوید: “نتایج به وضوح نشان می‌دهد که حتی تغییرات بسیار ظریف در خواب شبانه، تاثیر بسزایی در بوجود آمدن درد شما در روز بعد دارد.”
واکر در مورد یافته‌ها خاطرنشان کرد: “خواب یک متابولیسم طبیعی است که می‌تواند به کنترل و کاهش درد کمک کند. با این حال، به طرز عجیبی، محیطی که مردم بیشترین درد را در آنجا دارند، بدترین مکان برای خوابیدن است – بخش پر سر و صدای بیمارستان.”
