تنهایی همیشه آشکار نیست. حتی وسط گفتگوهای مداوم در پیام‌رسان‌های سازمانی می‌تواند پنهان بماند. اکنون یک تیم تحقیقاتی در ژاپن نشان داده است که مکالمات روزمره در Slack می‌تواند بی‌صدا آشکار کند چه کسانی احساس تعلق دارند، چه کسانی آرام آرام از جمع فاصله می‌گیرند.
افرادی که سطح اتصال اجتماعی بالاتری دارند کمتر احساس تنهایی گزارش می‌کنند، در حالی که تعداد کم پیام‌ها لزوماً نشانه قطع ارتباط نیست. نتایج نشان می‌دهند نشانه‌های ظریف در پیام‌های کاری می‌توانند قبل از ایجاد مشکل جدی، خطر را هشدار دهند.
چت کاری به عنوان سیگنال اجتماعی در محیط کار
در این مطالعه جدید، پژوهشگران دانشگاه کیوشو (Kyushu University) نحوه تعامل افراد در کانال‌های عمومی را مدل کردند تا افرادی را که ممکن است منزوی باشند شناسایی کنند. این رویکرد چت‌های کاری را نقشه‌ای اجتماعی می‌داند که لحظه به لحظه به‌روزرسانی می‌شود.
«ردپای دیجیتال می‌تواند اطلاعات زیادی درباره حالات درونی افراد به ما بدهد.»
یوتاکا آراکاوا، سرپرست پژوهش در گروه مهندسی اطلاعات و برق دانشگاه کیوشو
هدف، برچسب‌زنی افراد نیست. بلکه ارائه دیدی شفاف‌تر از سلامت ارتباطات یک تیم است.
تحقیقات پیشین نشان داده است که داده‌های دستگاه‌های دیجیتال می‌توانند الگوهای مرتبط با خلق‌وخو و رفتار را منعکس کنند. این مفهوم، «فنوتیپ‌سازی دیجیتال» نام دارد. پیام‌های کاری اکنون یک سیگنال جدید به این ابزار رو به رشد اضافه می‌کنند.
رصد جریان تعاملات در محیط‌های دیجیتال
تیم پژوهشی ابتدا تعریف کرد که «فعال بودن» و «متصل بودن» در محیط کار دیجیتال چه معنایی دارد.
سطح مشارکت
این معیار نشان می‌دهد هر شخص چه اندازه گفت‌وگوها را آغاز می‌کند یا به آنها پاسخ می‌دهد. آیا وارد مکالمه می‌شود، واکنش نشان می‌دهد یا ساکت می‌ماند. این معیار مشخص می‌کند چه کسانی موتور جریان ارتباطی هستند.
سطح مجاورت یا دیده شدن
این شاخص می‌سنجد پیام‌های فرد تا چه اندازه توسط دیگران دیده، ذکر یا واکنش داده می‌شوند. صرفاً تعداد پیام‌ها مهم نیست، بلکه شبکه ظریفی از دیده شدن‌ها است که حس تعلق ایجاد می‌کند.
پژوهشگران از این داده‌ها برای ساخت یک گراف اجتماعی بر پایه کانال‌های عمومی استفاده کردند. هر فرد یک نقطه بود، هر منشن یا واکنش یک خط اتصال بین نقاط.
با خوشه‌بندی داده‌ها، گروهی از کاربران با الگوهای مشابه کنار هم قرار گرفتند. ساختاری پویا از ارتباطات تیم نمایان شد. خوشه‌های متراکم در مرکز، نقاط کوچک‌تر در لبه‌ها که آرام به سمت انزوا حرکت می‌کنند.
چت‌های کاری درباره تنهایی چه می‌گویند
تحلیل داده‌های ۴۸ عضو یک لابراتوار با «مقیاس تنهایی UCLA» ترکیب شد که استاندارد ارزیابی تنهایی است. این خود اظهاری‌ها معیار سنجش الگوهای دیجیتال شدند.
- افرادی که تنهایی کمتری تجربه می‌کنند معمولاً سطح مجاورت بالاتری دارند
- سبک کم‌فعالیت، همیشه معادل تنهایی نیست
این دو نتیجه در کنار هم معنا پیدا می‌کنند. دیده شدن در شبکه ارتباطی، نقش محافظتی دارد. در عین حال برخی افراد کم‌فعال، پیوندهای قوی دو نفره دارند که در کانال‌های عمومی دیده نمی‌شود.
تبدیل چت‌های کاری به ابزاری برای مراقبت سازمانی
تحلیلی از داده‌های ۶۱ هزار کارمند نشان می‌دهد دورکاری سراسری شبکه‌های همکاری را محدود و ایستا می‌کند. این وضعیت، فرصت دیده شدن افراد در معرض تنهایی را کمتر می‌کند.
دستورالعمل اخیر جراح کل آمریکا، تنهایی را مسئله‌ای جدی در حوزه سلامت عمومی معرفی می‌کند. پیامدهای جسمی و روانی نامطلوب دارد. نشانه‌گیری زودهنگام در ابزارهای روزمره، مداخله را آسان‌تر می‌کند.
استفاده از داده‌های چت به عنوان سیگنال بهداشتی نیازمند دقت و حساسیت است. این داده‌ها تنها نشانه‌های اولیه هستند، نه تشخیص قطعی.
لنز گسترده‌تر فنوتیپ‌سازی دیجیتال، چارچوبی برای حفاظت ارائه می‌دهد. رضایت آگاهانه، حداقل‌سازی داده‌های ذخیره‌شده، و استفاده هدفمند بخشی از این چارچوب است.
از محیط آزمایشگاهی تا شرکت‌ها
این مطالعه روی کانال‌های عمومی یک آزمایشگاه انجام شد که تنها بخش کوچکی از زندگی کاری را نشان می‌دهد. پیام‌های خصوصی و گروه‌های کوچک، نقش مهمی در حمایت‌های عاطفی دارند اما بررسی نشدند.
نمونه‌های کوچک ممکن است عادات خاص همان گروه را منعکس کنند. ریتم ارتباطی یک استارتاپ با یک دانشگاه متفاوت است، بنابراین الگوریتم‌ها باید برای هر محیط تنظیم شوند.
تیم پژوهشی این محدودیت‌ها را پذیرفته و اکنون با شرکت‌ها همکاری می‌کند تا شاخص‌ها را برای کاربرد گسترده‌تر بهینه کند. این شامل آزمون‌گیری در صنایع مختلف و مناطق زمانی متفاوت است.
«حتی یک واکنش کوچک، مثل گذاشتن ایموجی، نشان می‌دهد پیام یک نفر دیده شده است.»
آراکاوا
کاهش تنهایی در محیط‌های کاری دیجیتال
- تمرکز بر دیده شدن پیام‌ها، نه حجم گفت‌وگو
- عادت به واکنش دادن به پرسش‌ها در یک روز کاری
- نام بردن از افراد مختلف در بحث‌ها برای گسترش روابط ضعیف
- استفاده از داشبورد ارتباطی به عنوان آینه، نه کارنامه
- حفظ حریم خصوصی از طریق تحلیل فقط داده‌های تجمیعی کانال‌های عمومی
اگر نمودار هفتگی نشان دهد سطح دیده شدن یک هم‌تیمی کاهش یافته است، این تنها یک تلنگر برای رسیدگی انسانی است. نه برچسبی برای فرد.
جمع‌بندی
پیام‌های کاری می‌توانند به پنجره‌ای برای درک سلامت اجتماعی کارکنان تبدیل شوند. تشخیص زودهنگام، فرصت مداخله به‌موقع و جلوگیری از انزوای عمیق‌تر را فراهم می‌کند.
