Lane Fox، مدیر آزمایشگاه عصبشناسی دانشگاه Essex سالها قبل کتابی به نام «مغز بارانی، مغز آفتابی» نوشت. این کتاب در مورد تفاوتهای مغزی افراد خوشبین و بدبین است. در مغز افراد بدبین ارتباطات ضعیفتری میان بخش جلوی مغز و بخش آمیگدال (Amygdala) وجود دارد؛ به عبارت دیگر آن بخش از مغز که در ارتباط با فعالیتهای ذهنی است، با آن بخش از مغز که مسئول ترس است، زیاد صحبت نمیکند. این افراد در بخش راست جلوی مغزشان نیز فعالیتهای بیشتری دارند. آیا یک فرد بدبین به این شکل به دنیا میآید یا به دلیل انعطافپذیری مغز اینگونه میشود، یعنی تجربیات منفی زندگی باعث بدبین شدن فرد میشود؟
طبق یک تحقیق که در دانشگاه British Colombia در سال ۲۰۱۳ صورت گرفت، بین رفتار افراد بدبین و یک ژن خاص ارتباط وجود دارد. ژنی به نام ADA2b. افرادی که این ژن را دارند، بسیار خوشبین هستند. در نتیجه بدبین بودن ممکن است ژنتیک باشد.
حالا چرا این قدر در مورد بدبین بودن، بدبین هستیم؟ مطمئناً خوشبین بودن استرس کمتری دارد و باعث میشود بیشتر ریسک کنیم. با این حال میزان معقولی از ترس و بدبینی باعث میشود زنده بمانیم. خوشبینی بیشازحد، به معنای بیپروایی بیشازحد است. طبق یک تحقیق در سال ۲۰۱۱، مغزهای خوشبین به اندازه مغزهای بدبین از اطلاعات اشتباه بهره میبرند. در نتیجه در این تحقیق از افراد خواسته شد تا میزان احتمال اتفاقات بد برای خود را محاسبه کنند. اتفاقاتی مانند اخراج شدن، ابتلا به یک بیماری بد، خیانت همسر و غیره. سپس محققان میزان واقعی احتمالات این اتفاقات را به شرکتکنندگان گفتند. مغز افراد خوشبین میگوید این اتفاقات برای من پیش نمیآید و برای دیگران پیش میآیند. همین امر باعث میشود که افراد خوشبین آمادگی مواجهه با شرایط ناخوشایند را نداشته باشند.
با این حال اگر بدین شکل به دنیا آمده باشید و بدبین هستید، باید از پدر و مادر خود شاکی باشد. اگر هم خوشبین هستید، خوشحال از خواب بیدار میشوید و میدانید که همه چیز روبهراه خواهد شد.
فکر میکنید ژنی هم وجود دارد که افراد را فضول میکند؟ شما جزو کدام دسته هستید، خوشبین یا بدبین؟