1
هنرمند کاتالانی، "خوان میرو" (Joan Miró) سومین نفر از مجموعه هنرمندان برجسته متصل به سورئالیسم، برای تبدیل شدن به مرکز توجه نمایشگاه جامعی گذشته نگری در Albertina است. پس از اختصاص نمایشگاه به آثار "رنه مگریت" (René Magritte) در سال ۲۰۱۱ و "مکس ارنست" (Max Ernst) در ۲۰۱۳، در حال حاضر Albertina میزبان آثار میرو می‌باشد. بخشی از اهداف این نمایشگاه بیان یک تعریف از سورئالیسم از طریق آثار گسترده‌ای از هنرمندان واقع در آن است، که در مجموعه Albertina’s Batliner Collection نشان داده می‌شود.
با انتخاب حدود ۱۰۰ اثر از میرو، از جمله نقاشی، طراحی‌های کاغذی و اشیاء ساخت او، نمایشگاه مسیرهای نظری و فنی هنرمند را تحت شعار مرکزی خود او "از زمین تا آسمان" بیان می‌کند. مانند بقیه سوررئالیست‌ها، میرو از هم گسیختگی‌های پس از جنگ جهانی دوم دنیا را از دیدگاه‌های رادیکالی مشاهده کرده است. او از شعر، موسیقی و شهود الهام گرفته بود، اما در سورئالیسم نیز نقطه عطفی از کار خود را بلاواسطه، در اطراف خود در بر داشت.
در تمام طول زندگی و کار خود، میرو همیشه به ریشه‌های آبا و اجدادی خود متصل بوده است، اما در عین حال برای آزادی و استقلال و شکستن محدودیت‌های پس زمینه زندگی تلاش کرده است. سرسپردگی او به چشم اندازهای کاتالان و شیفتگی مشابه او برای همه چیز، پایه و اساس کار او را تشکیل می‌دادند. در حالی که نقاشی‌های او با سبکی، خودانگیختگی و شعر آمیخته شده است، در واقع آن‌ها ناشی از یک روش کار عمدی و میل برای طبیعت‌گرایی و اورجینال بودن، می‌باشند.
اگر چه او در ابتدا توسط آندره برتون (André Breton)، نظریه پرداز پیشرو در سورئالیسم، برای "ساده و بی تکلف بودن" خود و "چشم انداز فکری محدود هنری" مورد انتقاد قرار گرفت، اما به نظر می‌رسد دقیقا همین روش است که کار میرو را ساخته شکل داده است. میرو درک قدیمی خود را پاک کرده و چشم انداز و درکی جدید مانند یک کودک که می‌تواند پایه‌ای برای شیفتگی و بحث‌های جدی و در کنارش به همان اندازه بی حد و حصر باشد را فراهم کرد. تصاویر و اشیاء پر جنب و جوش، شاد و قابل توجه او اغلب با اشکال خشونت آمیز و رنگ‌های درخشنده ترسیم شده است، و به ماهیت بسیار متفاوت و ظاهر خالق خود اشاره دارند.
با انتخاب حدود ۱۰۰ اثر از میرو، از جمله نقاشی، طراحی‌های کاغذی و اشیاء ساخت او، نمایشگاه مسیرهای نظری و فنی هنرمند را تحت شعار مرکزی خود او "از زمین تا آسمان" بیان می‌کند. مانند بقیه سوررئالیست‌ها، میرو از هم گسیختگی‌های پس از جنگ جهانی دوم دنیا را از دیدگاه‌های رادیکالی مشاهده کرده است. او از شعر، موسیقی و شهود الهام گرفته بود، اما در سورئالیسم نیز نقطه عطفی از کار خود را بلاواسطه، در اطراف خود در بر داشت.
در تمام طول زندگی و کار خود، میرو همیشه به ریشه‌های آبا و اجدادی خود متصل بوده است، اما در عین حال برای آزادی و استقلال و شکستن محدودیت‌های پس زمینه زندگی تلاش کرده است. سرسپردگی او به چشم اندازهای کاتالان و شیفتگی مشابه او برای همه چیز، پایه و اساس کار او را تشکیل می‌دادند. در حالی که نقاشی‌های او با سبکی، خودانگیختگی و شعر آمیخته شده است، در واقع آن‌ها ناشی از یک روش کار عمدی و میل برای طبیعت‌گرایی و اورجینال بودن، می‌باشند.
اگر چه او در ابتدا توسط آندره برتون (André Breton)، نظریه پرداز پیشرو در سورئالیسم، برای "ساده و بی تکلف بودن" خود و "چشم انداز فکری محدود هنری" مورد انتقاد قرار گرفت، اما به نظر می‌رسد دقیقا همین روش است که کار میرو را ساخته شکل داده است. میرو درک قدیمی خود را پاک کرده و چشم انداز و درکی جدید مانند یک کودک که می‌تواند پایه‌ای برای شیفتگی و بحث‌های جدی و در کنارش به همان اندازه بی حد و حصر باشد را فراهم کرد. تصاویر و اشیاء پر جنب و جوش، شاد و قابل توجه او اغلب با اشکال خشونت آمیز و رنگ‌های درخشنده ترسیم شده است، و به ماهیت بسیار متفاوت و ظاهر خالق خود اشاره دارند.
یاسم فراهانی فرد
