بررسی دقیق از ۱۶۶ پوسته صدف آب شیرین که در ترینیل، از رودخانه بنگوان سولو در شرق جاوه کشف شد، نشان می‌دهد که این یکی از یافته‌های فسیلی حساس می‌باشد که به دست آمده است. در سال ۱۸۹۱ در این منطقه دیرینه شناس ماجراجوی هلندی، "اوژن دوبوا" (Eugene Dubois)، اسکلت یک مرد جاوه‌ای یافت. او با یک زن و شوهر گروهبان از ارتش و نیروی کار مجبور به حفاری آن منطقه شدند، و پس ازکاوش‌های باستانی، دوبوا بخشی از جمجمه، دندان و استخوان ران را یافت.
او این کشف از بقایای یک گیبون انسان مانند که به دنبال "حلقه مفقوده" طولانی مدت بین میمون و انسان بود را به آن ارتباط داد. ادعای دوبوا هیجان و جنجال شدیدی را به پا کرد، و هم‌چنین تصاویر جدیدی از اجداد ما را به انسان‌ها نشان می‌داد. دیرین شناسان در نهایت جایگاه این بشر را پیدا کردند و او را به عنوان یک انسان راست قامت طبقه بندی کردند. که با توجه به شواهد فسیلی ناقص و بسیار مورد بحث، انسان از حدود ۱٫۹ میلیون سال پیش تا ۱۵۰۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرده است.
به گزارش مجله علمی طبیعت، یک تیم به رهبری "ژوزفین جوردنز" (Josephine Joordens) در دانشگاه لیدن در هلند با فن‌آوری‌های قرن ۲۱، نگاهی جدید در پوسته ترینیل که در حال حاضر در مجموعه محلی قرار دارد انداخت. با آزمایش کربن، رسوب موجود در پوسته نشان داد که سن این یافته مربوط به ۴۳۰۰۰۰ تا ۵۴۰۰۰۰ سال پیش است.
یاسمن فراهانی فرد
