این تیم موفق شدند پلیمر هیدروژل را به سیم‌های رسانا، تراشه‌های نیمه‌رسانا، چراغ‌های ال‌ای‌دی و حسگرهای دما مجهز کنند. ترکیب فناوری‌های مختلف در این نوار باعث می‌شود زمانی که دمای بدن کاربر تغییر می‌کند، دارو مدیریت شود. زمانی که حسگرهای نوار تغییر بزرگی را شناسایی کنند، منابع کوچک دارویی و خطوط توزیع دارو را مستقیماً در بدن کاربر آزاد می‌کنند. پنل‌های چراغ‌های ال‌ای‌دی تعبیه‌شده در هیدروژل را می‌توان برای شناسایی جریان پایین منابع دارویی در خطوط توزیع مورداستفاده قرار داد.
بیشتر ماده هیدروژل از آب ساخته شده که با بایوپلیمرهای انعطاف‌پذیر ترکیب شده و نوار را انعطاف‌پذیر و نرم نگه می‌دارد. هیدروژل در حالی که قابلیت انعطاف‌پذیری را حفظ می‌کند، پیوندی محکم با سطوحی مانند پوست انسان، تیتانیوم، سیلیکون، شیشه و سرامیک می‌سازد. انعطاف‌پذیری هیدروژل باعث می‌شود این نوار هوشمند مدت بیشتری دوام بیاورد و همبستگی اجزای فنی نوار را نیز حفظ کند. سیم‌های الکترونیکی و حسگرهای گرمایی که در این نوار تعبیه شده‌اند، با موفقیت تست‌های مکرر کشش در آزمایشگاه را تحمل کردند.
همچنین از این فناوری می‌توان برای استعمال داخلی دارو نیز استفاده کرد. حسگرهای گلوکز کاشته شده در بدن و میله‌های عصبی معمولاً توسط بدن به عنوان اشیاء خارجی دیده شده و پس زده می‌شوند؛ اما اگر اجزای الکترونیکی تعبیه‌شده در هیدروژل رفتار بافت‌های بدن انسان را تقلید کنند، این نوع نظارت داخلی بسیار راحت‌تر خواهد بود. به‌کارگیری منابع دارویی حساس به زمان، حسگرهای گرما و سیم‌ها در هیدروژل‌های هوشمند قابل کاشتن می‌تواند یک ابزار مهم و قدرتمند در دنیای پزشکی باشد.
دیدگاه خودتان را ارسال کنید