“آنتی کولینرژیک‌ها” داروهایی هستند که به منظور درمان بیماری‌هایی از جمله مشکلات مثانه، بیماری پارکینسون و افسردگی استفاده می‌شوند و با افزایش خطر ابتلا به زوال عقلی همراهاند. داروهای آنتی کولینرژیک به ریلکس شدن ماهیچه‌ها کمک می‌کنند. آنها با مسدود کردن استیل کولین، ماده ای که پیام‌ها را در سیستم عصبی انتقال می دهد، کار می‌کنند. در این مطالعه، محققین پرونده‌های پزشکی ۴۰،۷۷۰ نفر از افراد بالای ۶۵ سال که دچار زوال عقل شده بودند با ۲۸۳،۹۳۳ سالمند که به زوال عقل دچار نشده بودند را مقایسه کردند.
آنها دریافتند افرادی که مبتلا به زوال عقل هستند، تا ۳۰٪ بیشتر از دیگر افراد داروهای آنتی کولینرژیک برای مشکلات پارکینسون، مشکلات مثانه یا افسردگی خود مصرف می‌کردند.
انواع داروهای آنتی کولینرژیک که اغلب توسط پزشکان تجویز می‌شوند عبارتند از پروسیکیدین (کمادین) برای پارکینسون؛ تولوترودین، اکسی بوتینین و سولفناسین برای شرایط اورولوژیک مانند مثانه و یا بی اختیاری بیش از حد ؛ و آمیتریپتیلین، دوسولپین و پاروکستین برای افسردگی. با این حال، هیچ ارتباطی بین علایم زوال عقل و داروهای آنتی کولینرژیک که برای درمان بیماری‌های دیگر مانند تب یونجه، بیماری‌ها و کسالت‌ها در طول سفر و گرفتگی‌های معده استفاده می‌شود وجود ندارد.
این مطالعه همچنین نشان داد افرادی که دچار زوال عقل هستند، داروهای آنتی کولینرژیک را بین ۴ تا ۲۰ سال قبل از تشخیص دکتر مصرف می‌کرده‌اند، و هرچه میزان و زمان مصرف این داروها طولانی‌تر می‌شود خطر ابتلا به زوال عقلی نیز بالاتر می‌رود.
هنوز کاملا مشخص نیست که چطور این داروها ممکن است با زوال عقل ارتباط داشته باشند.
یک نگرانی دیگر این است که آنتی کولینرژیک‌ها ممکن است احتمال زوال عقلی را در برخی افراد حساس بالاتر ببرند.
و در آخر محققان افزودند که برای چنین ادعایی باز هم تحقیقات بیشتری لازم است و افرادی که دچار نگرانی هستند تا زمانی که قرار است با پزشک خود صحبت کنند، باید مصرف داروهای خود را ادامه دهند.
