به گزارش نیویورکپست، طبق مطالعه جدیدی که در مجله مواد مغذی (Nutrients) منتشر شده است، خوردن روزانه ۲۵ گرم «بلوبری» خشکشده منجمد (معادل یک فنجان بلوبری طبیعی) میتواند کارایی ورزشی را بهبود بخشد و به چربیسوزی بیشتر بدن در حین ورزش منجر شود.
محققان مستقر در دانشگاه ایالتی پلیتکنیک کالیفرنیا و واحد حرکتشناسی و مدیریت ورزشی دانشگاه گونزاگا میخواستند با انجام آزمایشی، دریابند که آیا هنگام ورزش که بدن اسیدهای چرب را برای تولید انرژی تجزیه میکند، خوردن مقداری فشرده بلوبری میتواند فرایند چربیسوزی را تسریع کند.
در این تحقیق آمده است: «در این مطالعه برای نخستین بار بررسی شده است که در مردان سالم و ورزیده با استفاده از ورزش دارای شدت متوسط طی برنامهای ورزشی با هدف بیشینهسازی چربیسوزی، آیا مصرف بلوبری وحشی باعث افزایش میزان چربیسوزی (FA-ox) میشود، یا خیر».
بلوبری دارای سطوح بالایی از آنتیاکسیدانی به نام آنتوسیانین است که طبق مطالعات اخیر، ممکن است به افزایش چربیسوزی منجر شود.
به گزارش نیویورکپست، شرکتکنندگان این تحقیق، ۱۱ مرد دوچرخهسوار سالم بودند، پرسشهایی در مورد وضعیت سلامتیشان از آنان پرسیده شد، و در ۴۰ دقیقه دوچرخهسواری با شدت متوسط شرکت کردند. محققان در فواصل ۱۰ دقیقهای دوچرخهسواری، از شرکتکنندگان نمونه خون مویرگی (از سر انگشتان) گرفتند.
به گزارش نیویورکپست، آنها دو هفته، روزانه ۲۵ گرم پودر بلوبری وحشی خشک منجمد حاوی ۳۷۵ گرم آنتوسیانین مصرف کردند، سپس همان دوچرخهسواری ۴۰ دقیقهای انجام گرفت و بازهم در حین این فرایند از آنها خون گرفتند.
طبق یافتههای این محققان، میزان چربیسوزی پس از ۲۰ دقیقه دوچرخهسواری ۱۹.۷ درصد، پس از ۳۰ دقیقه ۴۳.۲ درصد، و در ۴۰ دقیقه ۳۱.۱ درصد افزایش داشت.
طبق این یافتهها، ورزشکاران پس از مصرف بلوبری، چربی بیشتری میسوزانند.
به گزارش نیویورک پست، بلوبری همچنین میتواند به ماهیچهها در حفظ ذخایر کمیاب گلیکوژن کمک کند که منبع اصلی انرژی بدن است و از لحاظ نظری، به بدن اجازه میدهد مدت طولانیتری ورزش کند و کارایی بهتری داشته باشد.
در این مطالعه خاطرنشان شده است که با تشدید تمرین، سرعت چربیسوزی کاهش مییابد و تامین سوخت کافی متوقف میشود.
با از بین رفتن انرژی ناشی از چربیسوزی، بدن شروع به مصرف ذخایر گلیکوژن خود – متشکل از کربوهیدراتها – میکند و با کاهش سطح گلیکوژن، خستگی بیشتر، و کارایی ورزشی محدود میشود.
طبق یافتههای این تحقیق، در فواصل ۱۰ دقیقهای که خون شرکتکنندگان گرفته میشد، آنان ذخایر کمتری از گلیکوژن وابسته به کربوهیدرات سوزاندند.