مردور شدن آموزش و تربیت سگ‌ها مبتنی بر تنبیه

تحقیقات جدید، تأثیرات روانشناختی آموزش مبتنی بر تنبیه بر روی سگ‌های خانگی را بررسی می‌کند و می‌یابد که چنین روش‌های آموزشی برای تربیت و رفاه سگ‌ها چه در کوتاه مدت و چه در طولانی مدت، می‌تواند مضر باشد.

بهترین راه برای بازداشتن سگ‌ها، هنگام جویدن فرش، دستشویی کردن روی زمین و پارس کردن‌های بی موقع، هنگام به صدا درآمدن زنگ در چیست؟

برخی از صاحبان سگ تمایل دارند با داد کشیدن یا توبیخ و توهین کلامی، حیوانات خانگی خود را تنبیه کنند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که این روش و سایر روش‌های منفی دیگر اگرچه مؤثر هستند، اما می‌توانند سطح استرس را در حیوانات بالا ببرند.

در حقیقت، یک بررسی قبلی از ۱۷ مطالعه که به تأثیر روش‌های مختلف آموزش بر روی سگ‌ها پرداخته بود، دریافت که روش‌های تمرینی هراس‌ آور مانند تنبیه و مجازات، به هیچ وجه مؤثرتر از روش‌های تقویت مثبت نیستند.

در همین بررسی همچنین مشخص شد که آموزش و تنبیه غلط می‌تواند سلامت جسمی و روانی سگ را به خطر اندازد.

با این حال، مطالعات قدیمی در تجزیه و تحلیل، بیشتر شامل سگ پلیس و سگ‌های پرورش یافته در آزمایشگاه‌ها برای تحقیقات‌اند.

مطالعات کمی در مورد سگ‌های خانگی صورت گرفته است، و اکنون، محققان با بررسی تأثیر مجازات‌های معمول بر روی ۹۲ سگ  خانگی، قصد اصلاح این مورد را دارند. “آنا کاتارینا ویرا دکاسترو”، دکترای دانشگاه پورتو، در کشور پرتغال، نویسنده اصلی این تحقیق است.

آزمایش اثرات کوتاه مدت تنبیه

دکاسترو به همراه تیم تحقیق از این فرضیه شروع کردند که سگ‌های آموزش دیده با استفاده از یک روش تنبیهی و اجتنابی، نشانگرهای رفتاری و فیزیولوژیکی بیشتری از استرس را نشان می‌دهند. ثانیا، محققان معتقد بودند که این سگ‌ها در آزمایشات تعصب شناختی، قضاوت‌های “بدبینانه” بیشتری را انجام می‌دهند.

محققان ۴۲ سگ را از مدارس آموزش سگ‌ها استخدام کردند که برای تشویق رفتار خوب از روش‌های مبتنی بر پاداش استفاده می‌کردند. در این مدارس، سگ‌ها به خاطر داشتن رفتار خوب، غذا یا بازی کردن را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.

این تیم همچنین ۵۰ سگ را از برنامه‌های تنبیهی استخدام کرد، جایی که فریاد زدن و کشیدن غلاده آنها، از عناصر معمول آموزش است.

دکاسترو و همکارانش هنگام تمرین از سگ‌ها فیلمبرداری کردند و قبل و بعد از سه جلسه تمرینی، نمونه‌های بزاق آنها را گرفتند.

در این فیلم‌ها مشخص شده است که سگ‌ها علائم استرس بیشتری مانند لیسیدن لب و خمیازه کشیدن را نشان می‌دهند و به نظر می‌رسد تنش بیشتری دارند. چنین شاخص‌هایی در بین سگ‌هایی که آموزش آنها مبتنی بر پاداش است، دیده نمی‌شود.

علاوه بر این، تست بزاق سطح بالایی از کورتیزول را بعد از تمرینات تنبیهی نشان داد، در حالی که هیچ تغییری در کورتیزول سگ‌های موجود در برنامه‌های آموزش مبتنی بر پاداش، نشان داده نشد.

تنبیه و مجازات، سگ‌ها را بدبین‌تر می‌کند

سپس، تیم تحقیق می‌خواست ببینند که اثرات دراز مدت آموزش تنبیهی سگ چگونه خواهد بود. برای این منظور، آنها یک سوگیری شناختی (مبحثی در روانشناسی) را طراحی کردند و از ۷۹ سگ از آن ۹۲ سگ استفاده کردند، زیرا برخی از صاحبان در دسترس نبودند، تا ببینند سگ‌ها نسبت به چشم انداز یک پاداش غذایی چگونه واکنش نشان می‌دهند.

در این کار، سگ‌ها آموزش داده می‌شدند تا یک طرف اتاق را با سوسیس مرتبط بدانند. کاسه‌های آن طرف اتاق تمام وقت حاوی سوسیس‌ها هستند، در حالی که کاسه‌های طرف دیگر اتاق نیستند.

سپس دانشمندان یک کاسه خالی را در نیمه راه بین دو طرف اتاق قرار دادند. کاسه بوی سوسیس می‌داد اما سگ‌ها نمی‌دیدند که خالی است یا پر.

محققان با گرفتن زمان اینکه، آن سگ با چه سرعتی برای بررسی کاسه اقدام می‌کند، رفتار خوشبینانه یا بدبینانه آنها را تعیین کردند.

در آزمایش‌های استاندارد مانند این، فرض بر این است که یک سگ خوش بین به سرعت و با هیجان به سمت کاسه می‌رود، و فکر می‌کند که این ظرف حاوی یک پاداش غذایی است، در حالی که یک سگ بدبین‌تر کمتر مشتاق است و آهسته‌تر به طرف ظرف حرکت می‌کند.

محققان از چنین آزمایشاتی برای تعیین سلامت روانی حیوانات و نمایش بدبینانه رفتارهای مرتبط با اضطراب و سایر مشکلات سلامت روان، استفاده کردند.

در آزمایش فعلی، تیم به طور مداوم دریافت که سگ‌هایی که با روش اجتنابی و تنبیهی آموزش دیده اند، بدبین‌تر هستند. در حقیقت، هرچه سگ بیشتر مجازات می‌شد، این یافته‌ها برجسته‌تر بودند.

نویسندگان نتیجه می‌گیرند: “نتایج ما نشان می‌دهد که در کوتاه مدت و بلند مدت، سگ‌های آموزش دیده با استفاده از روش‌های مبتنی بر تنبیه؛ آسایش، شادی و رفاه کمتری را در مقایسه با سگ‌های آموزش دیده با استفاده از روش‌های مبتنی بر پاداش تجربه می‌کنند.

علاوه بر این، آنها می‌نویسند: “این اولین مطالعه جامع و منظم برای ارزیابی و گزارش اثرات روش‌های آموزش سگ بر رفاه سگ‌های خانگی است.”   نویسندگان ادامه می‌دهند:

“از نظر انتقادی، مطالعه ما به این واقعیت اشاره دارد که رفاه سگ‌های خانگی که با روش‌های مبتنی بر تنبیه و بدخواهی آموزش دیده‌اند، در معرض خطر است.”