گزارش تصویری از گذر باریک پرنده‌فروشان در کابل؛ بازاری که افغان‌ها را دمی از خیال جنگ و آنچه بر سرشان آمده می‌رهاند و به آنها روحیه می‌دهد.
مردم کشور افغانستان که چندین دهه جنگ را پشت سر گذاشته‌اند تنها راه آسایش خیال و دور کردن استرس از خود را در همراه بودن با پرندگان یافته‌اند. مدت‌هاست که جنگ در افغانستان به پایان رسیده است اما فکر و خیال ضرر و زیان‌های مادی و معنوی که زندگی مردم افغانستان را به خاک تباهی کشید دست از سر مردم این کشور برنمی‌دارد. فقط در کوچه پس‌کوچه‌های تنگ و باریک بازار پرنده‌فروشان کابل است که انگار افغانستان سال‌های سال با جنگ فاصله دارد. این بازار مملو از قفس‌های چوبی و فلزی زیادی است که از در و دیوار دکان‌ها آویزان هستند و برای نگهداری از انواع پرندگان به فروش می‌رسند.
مشتریانی که در این بازار قدم می‌زنند بیشتر مردان افغانی هستند که برای وارسی پرندگانی که به نمایش گذاشته شده‌اند دم دکان‌ها مکث می‌کنند و با فروشندگان چنگ و چانه می‌زنند تا بر سر خرید پرنده، غذای پرنده یا قفس و سایر لوازم مربوط به پرندگان با هم به توافق برسند. کمتر زنی پا به این بازار می‌گذارد و شاید به جرئت می‌توان گفت هیچ زنی در این بازار ظاهراً مردانه پا نگذاشته است.
بیشتر پرندگان در این بازار افغانستان یا در طبیعت شکار شده یا توسط افراد متبحر پرورش داده می‌شوند. برخی از آنها نیز از کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان به افغانستان صادر می‌شوند.
اگر چه بیشتر افغانی‌ها به خروس‌بازی، جنگ خروس‌ها و پرورش خروس علاقه دارند اما پرنده مورد علاقه بیشتر آنها “کبک چوکار” نام دارد که پرنده زیبایی به رنگ طوسی و قرمز است.
یکی از پرنده‌فروشان این بازار می‌گوید: «مردان افغان عاشق پرنده‌بازی هستند. بعضی از آنها دوست دارند خروس‌هایشان را به جنگ هم بیندازند. برخی عاشق پرورش و نگهداری از کبک هستند و عده‌ای نیز دوست دارند هر نوع پرنده‌ای را داشته باشند. انگار این یک رسم در میان افغانی‌هاست.»
یکی از دلالان پرنده در بازار پرنده‌فروشان کابل نیز این کار را تنها راه فرار از استرس زندگی در شهر جنگ‌زده کابل، پایتخت افغانستان، می‌داند. برخی دیگر نیز برای تمدد اعصاب و آرامش به تجویز پزشکان متخصص از پرندگان مختلف در خانه خود نگهداری می‌کنند.
