بر اساس پژوهشی که در دانشگاه تورنتو انجام شده است، تلاش مداوم برای شاد بودن، قدرت اراده را تضعیف کرده و افراد را کمتر خوشحال می‌کند.
این تحقیق که در پردیس اسکاربرو دانشگاه تورنتو انجام شده و در مجله Applied Psychology: Health and Well-Being منتشر شده است، نشان می‌دهد که چرا جستجوی شادی گاهی نتیجه‌ای معکوس دارد. بر این اساس، تلاش آگاهانه برای شاد بودن یک فرایند ذهنی خسته‌کننده است و این موضوع با مصرف انرژی ذهنی، توانایی فرد را در کنترل خود کاهش می‌دهد. در نتیجه، افراد به‌راحتی تصمیماتی می‌گیرند که در کوتاه‌مدت جذاب اما در بلندمدت مضر هستند.
طبق اطلاعات منتشرشده در TRT Haber، سم مگلیو، یکی از نویسندگان این پژوهش و استاد بازاریابی در پردیس اسکاربرو و دانشکده مدیریت راتمن دانشگاه تورنتو، اظهار داشت:
“جستجوی شادی مانند یک اثر گلوله برفی عمل می‌کند. هرچه افراد بیشتر برای شادتر شدن تلاش کنند، این تلاش ادامه دادن به رفتارهایی که واقعاً آن‌ها را خوشحال می‌کند، دشوارتر می‌شود.”
مگلیو توضیح داد که تلاش مداوم برای شاد بودن شبیه به این است که پس از یک روز کاری طولانی، به‌جای تمیز کردن خانه، وقت خود را در شبکه‌های اجتماعی بگذرانید.
تحقیقات پیشین هم نتایج مشابهی داشتند
در پژوهش دیگری که در سال ۲۰۱۸ توسط مگلیو و ایک‌یونگ کیم از دانشکده مدیریت دانشگاه سیدنی انجام شد، نتایج مشابهی به دست آمد. در این تحقیق مشخص شد که افرادی که به دنبال شادی هستند، احساس می‌کنند زمان محدودی دارند و این موضوع باعث افزایش استرس و کاهش شادی آن‌ها می‌شود.
شادی چیزی نیست که بتوان آن را ذخیره کرد
محققان از صدها نفر که به‌طور آگاهانه سعی در افزایش شادی خود داشتند، نظرسنجی کردند و دریافتند که این افراد در زندگی روزمره خود از قدرت اراده کمتری استفاده می‌کنند. مگلیو و کیم بر این باورند که جستجوی شادی و کنترل خود، هر دو از یک منبع ذهنی محدود تغذیه می‌کنند.
در یکی از آزمایش‌ها، به شرکت‌کنندگان تبلیغاتی نشان داده شد که شامل کلمه “شادی” بود. سپس آن‌ها را در برابر یک کاسه بزرگ شکلات قرار دادند و به آن‌ها اجازه دادند هرچقدر که می‌خواهند از آن بخورند.
محققان انتظار داشتند که افراد با اراده قوی‌تر، کمتر شکلات مصرف کنند. اما نتیجه نشان داد شرکت‌کنندگانی که با کلمه “شادی” مواجه شده بودند، شکلات بیشتری خوردند.
در آخرین آزمایش، شرکت‌کنندگان به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول اشیایی را انتخاب کردند که تصور می‌کردند آن‌ها را شادتر می‌کند، در حالی که گروه دوم صرفاً بر اساس ترجیحات شخصی خود انتخاب کردند.
سپس هر دو گروه یک آزمون ذهنی برای اندازه‌گیری قدرت اراده انجام دادند. نتایج نشان داد که گروهی که روی شادی تمرکز داشت، زودتر از گروه دیگر تسلیم شد. این یافته، مصرف ذهنی بالای جستجوی شادی را تأیید کرد.
چگونه باید به شادی نگاه کرد؟
مگلیو تأکید کرد که شادی یک هدف کاملاً دست‌نیافتنی نیست، اما دیدن آن به‌عنوان چیزی که باید به دست آورد و ذخیره کرد، می‌تواند خسته‌کننده باشد. او توصیه کرد:
“به جای تلاش دائمی برای شاد بودن، داشته‌های خود را بپذیرید و سعی کنید متوجه شوید که آن‌ها چه میزان شادی برای شما به همراه دارند.”
