هیچ گونه مدرکی دال بر وجود انسان‌نماهای آبزی تا کنون پیدا نشده است.
پری دریایی، فرشته آبزی دریا که نیمه انسان و نیمه ماهی است، موجودی افسانه‌ای است که از زمان‌های خیلی دور در فرهنگ‌های دریایی نامش بر زبان آمده است. هومر، شاعر اساطیری یونان باستان، در اودیسه از آنها یاد کرده است. در خاور دور باستان، پریان دریایی همسران اژدهای قدرتمند دریا بودند که به عنوان پیغام‌رسانانی امین و مورد اطمینان بین همسران خود و امپراتوران حکومت‌های روی خشکی خدمت می‌کردند. مردم بومی استرالیا به پری دریایی یاکیاک (yawkyawks) می‌گویند؛ نامی که به معنای نوای محسورکننده و فریبنده است.
اعتقاد به پری دریایی از زمان‌های خیلی قدیم در میان انسان‌ها رواج داشته است. تصویر پری دریایی ماده که موجود جادویی و سحرآمیز بود اولین بار بر روی دیواره غارهای دوره پالئولیتیک (عصر حجر) حدود ۳۰ هزار سال پیش یافت شد؛ یعنی زمانی که انسان‌های مدرن توانستند بر روی زمین حکومتی بر پا کنند و احتمالاً از همان مواقع پا به دریای بیکران بگذارند. موجودات نیمه‌انسانی که در اسطوره‌شناسی به نام کایمرا (chimeras) یا غول‌شیر شناخته می‌شوند نیز علاوه بر پری دریایی وجود داشتند. قنطروس عاقل، ساتیر وحشی و مینوتور وحشتناک تنها نام چند تا از آنها هستند.
اما آیا این موجودات واقعی هستند یا تنها در وهم و گمان انسان‌ها جای گرفته‌اند؟ هیچ مدرکی دال بر وجود انسان‌نماهای آبزی به نام پری دریایی یا چیزی شبیه این وجود ندارد. پس، چرا وجود چنین موجوداتی در ذهن ناخودآگاه تقریباً همه دریانوردان مسلم است؟ این سؤالی است که تاریخدانان، فلاسفه و دیرینه‌شناسان باید به آن پاسخ دهند.
