طولانی‌ترین دوره مطالعه درباره خوشبختی بشر سه معیار اصلی برای داشتن زندگی همراه با موفقیت و رضایت را فاش کرده است و پول جزو این سه عامل نیست!
براساس مطالعه هشتاد ساله گروه مطالعه هاروارد درباره رشد بزرگسالان در دانشکده پزشکی هاروارد واقع در کمبریج ایالت ماساچوست، کتاب تازه‌ای با عنوان زندگی خوب منتشر شده است. این مطالعه که حالا سرپرستی آن را پروفسور رابرت والدینگر و پروفسور مارک شولز برعهده دارند از سال ۱۹۳۸ آغاز شده است و پژوهشگران شروع به تحقیق در این مورد کردند که چه چیز به زندگی معنا می‌دهد.
در دهه ۱۹۳۰ این مطالعه ۷۲۴ شرکت‌کننده داشت که برخی دانشجویان هاروارد و برخی دیگر از محله‌های کم‌درآمد بوستون بودند. در آغاز کار این مطالعه، پژوهشگران این مردان را تحت معاینات پزشکی قرار دادند و با والدینشان مصاحبه کردند تا درک عمیقی از زندگی آنان پیدا کنند.
هر دو سال یک‌بار از این مردان درباره زندگی‌شان سوالاتی می‌شد، ازجمله درباره کیفیت زندگی زناشویی، رضایت شغلی و فعالیت‌های اجتماعی‌شان. معاینات سلامت جسمی آنان، ازجمله عکسبرداری از قفسه سینه، آزمایش خون و ادرار و پژواک‌نگاره‌های قلب (اکوکاردیوگرام)، نیز هر پنج سال یک‌بار انجام می‌شد. درنهایت، همسر و فرزندانشان نیز به این مطالعه پیوستند و حتی ۲۵ نفر از شرکت‌کنندگان مغز خود را پس از مرگ به این مطالعه اهدا کردند.
در طول این ۸۰ سال مطالعه، یک روند کلی شاخص به چشم می‌خورد که بر سلامت جسمی و روانی و بر طول عمر شرکت‌کنندگان اثرات مثبتی داشته است و آن اهمیت داشتن روابط باکیفیت است.
پروفسور والدینگر که چهارمین سرپرست این مطالعه در طول کل دوره اجرای آن است، در یک سخنرانی تد در سال ۲۰۱۵ درمورد یافته‌های این مطالعه منحصربه‌فرد صحبت کرد که تاکنون بیش از ۴۴میلیون بار دیده شده است.
در ادامه به سه آموزه برای داشتن «زندگی خوب» می‌پردازیم.
تنهایی کشنده است
پروفسور والدینگر در سخنرانی تد خود گفت روابط اجتماعی برای سلامت مفید است و هشدار داد تنهایی می‌تواند کشنده باشد. بر اساس یافته‌های این مطالعه هاروارد، مردانی که گفته‌اند با خانواده، دوستان یا هم‌گروهان خود صمیمی‌ترند، معمولا خوشبخت‌تر و سالم‌تر از همتایان خود بودند که کمتر اجتماعی‌اند. طول عمر آن‌ها نیز معمولا بیشتر بود.
در مقایسه، کسانی که گفتند تنهاترند، احساس شادی کمتری داشتند و همچنین، وضعیت سلامت روانی و جسمانی‌شان بدتر بود.
کیفیت در برابر کمیت
طبق توضیح پروفسور والدینگر تنهایی زیان‌بار است، اما در محاصره دیگران بودن هم لزوما به خودی خود مفید نیست، بلکه برای پیش‌بینی سلامت جسم و روان خود در گذر زندگی باید به قدرت رابطه با دیگران نگریست.
او در برنامه تد تاک گفت: «می‌دانیم ممکن است در جمع هم تنها باشیم و علی‌رغم ازدواج‌کردن، تنها باشیم.»
در واقع زندگی زناشویی پرتنش می‌تواند به اندازه تنهایی ناخوشایند باشد و گاهی از طلاق‌گرفتن بدتر است. در همین حال، او گفت: «زندگی درمیان روابط گرم و مطلوب [از آدم] حفاظت می‌کند.»
صرف وارد شدن به رابطه اهمیتی ندارد. طبق یافته‌های مطالعه هاروارد، زوج‌های متاهلی که گفتند مدام دعوا می‌کنند و دلبستگی کمی به هم دارند- طبق تعریف محققان درگیر «ازدواج پرتعارض»اند- در واقع در قیاس با کسانی که اصلا ازدواج نمی‌کنند، شادی کمتری دارند.
رابطه قوی برای جسم و روان مطلوب است
کسانی که احساس می‌کنند در مواجهه با ناملایمات می‌توانند به فرد دیگری تکیه کنند حافظه قوی‌تری دارند، اما آن‌هایی که رابطه قوی ندارند زودتر به سراشیبی افول می‌افتند.
البته والدینگر تاکید کرد رابطه خوب بی‌نقص نیست و گفت بسیاری از زوج‌های مورد بررسی بحث و جدل می‌کنند، اما در نهایت می‌دانستند که در دوران ناملایمات باید کسی را برای اتکا کردن داشته باشند.
او در پایان به شنوندگان گفت حفظ رابطه خوب کار دشواری است و راه حلی سریع برای رسیدن به سلامت و شادی نیست، اما تاکید کرد این مطالعه بارها مزیت‌های استقامت و ثبات را اثبات کرده است.
کارهای ساده مثل وقت‌گذراندن بیشتر با دیگران و حفظ روابط ماندگار می‌تواند سلامت فرد را تقویت کند و به زندگانی شاد و طولانی منجر شود.
