سالهاست که متخصصان سلامت عمومی مزایای پیادهروی را تبلیغ میکنند، اما اغلب این دادهها مبتنی بر جمعیتهای سفیدپوست با درآمد متوسط و بالا بودهاند. اکنون، دو مطالعه مکمل بر این پایه علمی افزودهاند تا جوامعی را که بیشترین بار بیماریهای مزمن را متحمل میشوند ـ یعنی بزرگسالان کمدرآمد و سیاهپوست در جنوب شرقی ایالات متحده ـ پوشش دهند.
یافتههای کلیدی
این تحلیلها تصویری قانعکننده ارائه میدهند: تنها ۱۵ دقیقه پیادهروی سریع روزانه میتواند خطر مرگ را نزدیک به ۲۰ درصد کاهش دهد و نابرابریهای سلامت را نیز کاهش دهد.
بررسی دادهها: مطالعه Southern Community Cohort Study (SCCS)
ساختار و دامنه مطالعه
- مبدا دادهها: مطالعه Southern Community Cohort Study که یکی از بزرگترین تحقیقات سلامت در میان گروههای کمبرخوردار در ایالات متحده است.
- بازه زمانی جمعآوری دادهها: بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹.
- تعداد شرکتکنندگان: حدود ۸۵ هزار بزرگسال ۴۰ تا ۷۹ ساله.
- ویژگی خاص مطالعه: ۸۶ درصد شرکتکنندگان از مراکز سلامت اجتماعی برای بیماران کمدرآمد در ۱۲ ایالت جنوبشرقی جذب شدند.
تمرکز مطالعه حاضر
محققان دانشگاه وندربیلت به سرپرستی اپیدمیولوژیست «وی ژنگ» و پژوهشگر دکترا «لیلی لیو»، دادههای ۷۹٬۸۵۶ شرکتکننده را بررسی کردند که اطلاعات دقیقی درباره عادتهای روزانه پیادهروی خود ارائه داده بودند.
تفاوت میان پیادهروی کند و تند
دستهبندی نوع پیادهروی
- پیادهروی کند: شامل فعالیتهایی مانند قدم زدن در خانه، رفتوآمد به محل کار، یا پیادهروی با حیوان خانگی.
- پیادهروی سریع: شامل بالا رفتن از پلهها، پیادهروی تند، یا ورزشهای شدیدتر.
نتایج آماری مهم
- تعداد مرگهای بررسیشده: ۲۶٬۸۶۲ مورد در طول ۱۶.۷ سال پیگیری (تا سال ۲۰۲۲).
- نتیجه کلیدی: تنها ۱۵ دقیقه پیادهروی سریع در روز با کاهش ۱۹ درصدی خطر مرگ ناشی از همه علل مرتبط بود.
- پیادهروی کند: حتی بیش از ۳ ساعت در روز، تنها تأثیر اندکی داشت.
چرا پیادهروی سریع مهم است؟
مزایای قلبی-عروقی
- مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی: بیشترین کاهش در مرگومیر مربوط به بیماریهای قلبی-عروقی بود، که با دادههای فیزیولوژیکی نیز مطابقت دارد.
- اثر فیزیولوژیک پیادهروی تند: افزایش پمپاژ قلب، بهبود انتقال اکسیژن، کنترل وزن، کاهش فشار خون و کلسترول.
اهمیت شدت فعالیت بدنی
حتی در افرادی که از قبل فعالیت بدنی داشتند، افزودن پیادهروی سریع تأثیر بیشتری در کاهش خطر مرگ داشت. این نشان میدهد که شدت فعالیت بدنی مهمتر از مجموع زمان فعالیت است.
محدودیتها و موانع اجتماعی در راه پیادهروی
مشکلات جوامع کمدرآمد
- نبود پیادهرو، نور کافی، یا مسیرهای ایمن.
- وجود ترافیک سنگین یا جرم و جنایت.
- شرایط زیستمحیطی ناسالم مانند آلودگی هوا.
- محدودیتهای شغلی، شیفتهای طولانی و دسترسی محدود به مراقبتهای بهداشتی.
راهکار پیشنهادی
با وجود این موانع، سادگی و دسترسیپذیری پیادهروی سریع باعث میشود که بتوان آن را در سطح وسیعی اجرا کرد. کمپینهای سلامت عمومی و برنامههای محلی میتوانند با تمرکز بر این فعالیت ساده، تغییرات بزرگی ایجاد کنند.
نقش پزشکان و سیاستگذاران
پیام واضح برای پزشکان
پزشکان باید به بیماران نه فقط «تعداد قدمها»، بلکه «شدت پیادهروی» را توصیه کنند. پیشنهاد ۱۵ دقیقه پیادهروی سریع در روز، راهکاری ملموس، قابل پیگیری، و کمهزینه است.
اقدامات شهری و سیاستگذاری
- سرمایهگذاری در زیرساختهای پیادهروی: مسیرهای روشن، کاهش سرعت ترافیک، بازسازی پارکها.
- توجه به محل کار: ایجاد مسیرهای ایمن و وقتهای استراحت برای پیادهروی تند در میانکار.
نکاتی که مطالعه نتوانست پوشش دهد
- عادات پیادهروی فقط در زمان ثبتنام ثبت شد؛ تغییرات بعدی لحاظ نشدند.
- پرسشنامه جزئیاتی مانند طول گام، شیب زمین، یا نوع سطح را پوشش نمیداد.
- با این حال، مقیاس وسیع مطالعه، مدت زمان پیگیری بالا و تنوع نژادی نتایج آن را بسیار معتبر میسازد.
نتیجهگیری: پیادهروی، دارویی دموکراتیک
اگرچه با پیادهروی نمیتوان همه مشکلات قلبی-متابولیک را حل کرد، اما در مناطقی که منابع سلامت کم است، همین تغییر ساده میتواند دارویی همگانی و عادلانه باشد.
این دو مطالعه شواهد محکمی ارائه میدهند، بهویژه برای گروههایی که قبلاً در تحقیقات نادیده گرفته شدهاند.
پیام نهایی:
۱۵ دقیقه پیادهروی سریع در روز تنها «بهتر از هیچچیز» نیست، بلکه ممکن است تفاوتی بین مرگ زودرس و سالهایی از زندگی بازیافته برای هزاران نفر از جوامع کمدرآمد سیاهپوست ـ و میلیونها نفر دیگر ـ ایجاد کند.
وقتی مسئولان سلامت عمومی دستورالعملهای آینده را طراحی میکنند، باید این نسخه ساده را در اولویت قرار دهند.
یکی از این مطالعات در مجله American Journal of Preventive Medicine منتشر شده است.