نمک، یکی از اصلیترین اجزای خوراکیها و غذاهای ماست که برای بهبود طعم غذا به آن اضافه میشود. اما مصرف بیش از حد نمک، میتواند باعث افزایش فشار خون، بیماریهای قلبی و عروقی، کاهش کیفیت استخوانها، بیماریهای کلیوی و سایر مشکلات سلامتی شود.
نمک طبیعی یا نمک خام، به عنوان یکی از مهمترین اجزای تشکیل دهنده غذا، از گذشته تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است. این نمک از طریق فرآوری سنگهای نمکی یا استخراج از دریا و نمکشورهها به دست میآید. نمک طبیعی شامل مواد معدنی مهمی مانند سدیم، کلرید، پتاسیم، مس، آهن، روی و مقدار کمی یود است. همچنین، نمک طبیعی دارای طعم و عطر متفاوتی است که به آن خصوصیتهای منحصر به فردی میبخشد. در مقابل، نمک رافینه یا نمک پالایش شده، به عنوان یک نوع نمک صنعتی استفاده میشود که از موادی مانند نمک خام، آب و برخی مواد شیمیایی برای تصفیه و رفع املاح غیرضروری تولید میشود. در این فرآیند، بسیاری از مواد معدنی و مواد مغذی حذف میشوند و به همین دلیل، نمک رافینه کمترین مقدار مواد معدنی را داراست و ممکن است در برخی موارد حاوی افزودنیهای شیمیایی نظیر آنتیکیک و ضد اکسیدان باشد.
نوع نمک مصرفی، میتواند بر ترکیب شیمیایی غذا و همچنین بهداشت و سلامتی افراد تأثیر بگذارد. در ادامه، به بررسی انواع نمکهای خوراکی مختلف میپردازیم:
1- نمک سفید: این نوع نمک، نوع رایجی از نمک در بازار است و برای استفاده در غذاهای خانگی و صنعتی پرکاربرد است.
2- نمک دریایی: نمک دریایی به دلیل داشتن مقادیر بیشتری از مواد معدنی نظیر آهن، منیزیم و پتاسیم مقدار کمتری سدیم دارد و برای مصرف کمتر از نمک سفید مناسب است.
3- نمک گیاهی: این نوع نمک با ترکیبی از گیاهان خشکشده مانند گل سرخ، بوقلمونی و آویشن تهیه میشود و در غذاهای سالمندان و بیماران مصرف میشود.
4- نمک کم سدیم: یک نوع نمک کم سدیم وجود دارد که حاوی کمترین مقدار سدیم است و برای افرادی که نیاز به محدود کردن مصرف سدیم دارند، مناسب است.
5- نمک هیمالیایی: این نوع نمک، حاوی مقادیر زیادی از مواد معدنی و اسیدهای آمینه مفید است و برای کنترل فشار خون، بهبود عملکرد کلیهها و بهبود سیستم ایمنی مفید است.
به طور کلی، استفاده از نمک در حد مصرف معمولی و مصرف نمکهای کم سدیم یا نمکهایی با مواد معدنی بیشتر، میتواند بهبود سلامتی و کاهش خطر بروز بیماریهای مرتبط با مصرف بیش از حد نمک را به همراه داشته باشد.