آلزایمر یک بیماری پیچیده است که در مراحل بعدی به عنوان نشانه‌هایی مانند گیجی، از دست دادن حافظه و مشکلات در سخنوری یا زبان شناخته می‌شود.
با این حال، این بیماری که بیشتر در افراد بالای ۶۵ سال شایع است، ممکن است باعث تصمیم‌گیری نامناسب، عدم تشخیص عزیزان و در مراحل پایانی، ناتوانی در کنترل مثانه و مشکلات در بلعیدن غذا شود.
به گفته سازمان ملی بهداشت انگلستان (NHS)، در حال حاضر یک نفر از هر ۱۴ نفر بالای ۶۵ سال و یک نفر از هر ۶ نفر بالای ۸۰ سال در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هستند و یک نفر از هر ۲۰ نفر مبتلا به این بیماری، زیر ۶۵ سال سن دارند. با این حال، طبق تحقیقات جدید دانشگاه SC Leonard Davis School of Gerontology تکنیک ساده تنفسی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را در افراد کاهش دهد.
تکنیک تنفسی برای آلزایمر
در مقاله‌ای که در مجله Nature منتشر شده است، شرکت‌کنندگان برای چهار هفته، دوبار در روز، به مدت بیست دقیقه، کار ساده‌ای را انجام می‌دادند: به مدت پنج ثانیه نفس می‌کشیدند و به مدت پنج ثانیه نفس خروجی می‌گرفتند. این تکنیک‌های تنفسی، با وجود سادگی، تأثیرات عمیقی بر تنفس شرکت‌کنندگان داشتند. همبستگی نرخ ضربان قلب شرکت‌کنندگان در هر دوره تمرینی افزایش یافت و سطح پپتیدهای آمیلوئید بتا در خونشان، تا پایان چهار هفته کاهش یافت.
این پپتیدها به بیماری آلزایمر مرتبط هستند و در واقع، برخی متخصصان معتقدند که آنها عامل اصلی این بیماری تخریبی هستند.
رابطه تنفس با آلزایمر چگونه است؟
ضربان قلب ما می‌تواند تحت تأثیر تنفس ما قرار بگیرد و در نتیجه بر سیستم عصبی ما و روش تولید و حذف پروتئین‌های مغزی ما تأثیر بگذارد. در حالی که در بیداری و فعالیت‌های روزانه خود، از سیستم عصبی همراه با استرس، شناخته شده به عنوان “مبارزه یا فرار” استفاده می‌کنیم تا به تشکیل حافظه و تمرکز و توجه خود کمک کنیم.
در هنگام فعال شدن این سیستم، ضربان قلب معمولاً تفاوتی ندارد، اما هنگام فعال شدن سیستم پاراسمپاتیک، نرخ ضربان قلب در هنگام نفس کشیدن افزایش و در هنگام نفس دادن کاهش می‌یابد.
هنگامی که افراد جوان هستند، تبدیل بین این دو سیستم بدون مشکل بیشتری اتفاق می‌افتد، اما با پیر شدن، این تبدیل یکم سخت‌تر می‌شود و مگر اینکه شما بسیار ورزشکار باشید، تفاوت نرخ ضربان قلب کاهش قابل ملاحظه‌ای خواهد داشت.
در واقع، یک مطالعه در سال 2020 نشان داد که نرخ ضربان قلب از 20 تا 60 سالگی به طور میانگین 80 درصد کاهش می‌یابد.
نخستین مطالعه از این نوع
این مطالعه که با مشارکت ۱۰۸ شرکت کننده انجام شد – نیمی از آنها در رده سنی ۱۸ تا ۳۰ سال و نیمی دیگر در رده سنی ۵۵ تا ۸۰ سال بودند – نخستین مطالعه است که به نتایجی مبنی بر کاهش پپتیدهای بتا آمیلوئید در پلاسما به وسیله مداخلات رفتاری می‌رسد و برای درمان آینده بیماری آلزایمر امیدوارکننده است.
مارا ماتر، یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: “تا به حال تمرینات ورزشی منجر به کاهش سطح پپتیدهای بتا آمیلوئید نشده است. همینطور تمرین نفس کشیدن با فشار خون متغیر، به عنوان یک روش ارزان و کم خطر، می‌تواند منجر به کاهش سطح پلاسمایی پپتیدهای بتا آمیلوئید شود و این کاهش در طول دوران بالغیت حفظ شود”.
