پرندگان برای دلایل مختلفی آواز می‌خوانند، صدا می‌دهند یا جیرجیر می‌کنند – یافتن جفت، دفع شکارچیان یا حتی لذت بردن از ملودی‌هایشان. اما چه چیزی تنوع صداهای پرندگان را شکل می‌دهد، همچنان یک معمای شگفت‌انگیز است.
مورچه‌ها، با رفتار اجتماعی منظم و بسیار کارآمد خود، همواره موضوعی جذاب برای پژوهشگران بوده‌اند. این موجودات کوچک الگوهای حرکتی پیچیده‌ای را نشان می‌دهند که به آن‌ها اجازه می‌دهد محیط‌های خود را بدون مشکل و حتی در تعداد زیاد، مدیریت کنند.
در حالی که تولیدمثل جنسی راهبرد غالب در میان جانوران است، برخی گونه‌ها توانسته‌اند توانایی تولیدمثل غیرجنسی از طریق بکرزایی را تکامل بخشند. در این گونه‌ها، ماده‌ها بدون جفت‌گیری قادر به تولید فرزند هستند.
در بسیاری از نقاط جهان، مناظری که زمانی تحت سلطه علفخواران وحشی بودند، دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده‌اند. چرای دام‌ها جایگزین چرندگان بومی شده و این امر باعث تغییر در ترکیب خاک، تنوع گیاهی و تعادل ظریف تعاملات شکارچی و شکار شده است.
پرندگان بزرگ، نزدیک‌ترین خویشاوندان دایناسورها، هوش خود را با حل چالش‌های فیزیکی برای دسترسی به غذا نشان داده‌اند. دانشمندان اکنون ثابت کرده‌اند که شترمرغ‌های امو و رئا، که بخشی از گروه پالئوگنات‌ها هستند، قادر به انجام وظایف پیچیده می‌باشند.
دانشمندان مدت‌هاست به این اندیشیده‌اند که تکامل چگونه منجر به شکل‌گیری گیاه‌خواران و گوشت‌خواران شده است. برای درک این موضوع، مهم است مشخص کنیم مهره‌داران منقرض‌شده چه نوع غذایی می‌خورده‌اند. اما چگونه می‌توان رژیم غذایی این موجودات را شناخت؟
سالمونلای مقاوم به آنتی‌بیوتیک به یک نگرانی فزاینده بهداشت عمومی تبدیل شده است که علت آن توانایی روزافزون این باکتری در مقاومت در برابر داروهای رایج است.
برای دهه‌ها، دانشمندان بر این باور بودند که بندپایان، گروهی که شامل عنکبوت‌ها، عقرب‌ها، کنه‌ها و خرچنگ‌های نعلی می‌شود، تنها یک‌بار از محیط آبی به خشکی مهاجرت کرده‌اند. این دیدگاه دیرینه، زیست‌شناسی تکاملی را شکل داده و بر نحوه طبقه‌بندی و مطالعه این موجودات تأثیر گذاشته است.
جمعیت‌های پرندگان برای بقا، به ویژه در فصل‌های زادآوری که نیاز انرژی آن‌ها در بالاترین حد خود است، به یک منبع غذایی پایدار وابسته هستند. پرندگان حشره‌خوار از انواع مختلف طعمه تغذیه می‌کنند، اما در برخی مناطق، بیدها نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند.
پژوهش جدیدی که توسط تیمی بین‌المللی از محققان انجام شده است، نشان می‌دهد که شامپانزه‌ها از نظر ژنتیکی به گونه‌ای سازگار شده‌اند که در محیط‌های مختلف خود، از جمله جنگل‌ها و دشت‌ها، به خوبی رشد کنند.