یک پژوهش جدید نشان میدهد افرادی که تنها چند ساعت در هفته را صرف کمک به دیگران میکنند، روند افت شناختی مرتبط با افزایش سن را بهطور محسوسی کندتر تجربه میکنند.
در یک مطالعه گسترده که بیش از ۳۰ هزار بزرگسال در ایالات متحده را طی بیش از ۲۰ سال دنبال کرده است، مشخص شد افرادی که خارج از محیط خانه بهطور منظم به دیگران کمک میکنند، با سرعت کمتری دچار کاهش عملکرد شناختی ناشی از افزایش سن میشوند.
کاهش ۱۵ تا ۲۰ درصدی افت شناختی با کمک منظم
بر اساس یافتههای این تحقیق، چه افرادی که در فعالیتهای داوطلبانه رسمی شرکت میکنند چه کسانی که به همسایهها، بستگان یا دوستان خود کمک میرسانند، بهطور میانگین کاهش ۱۵ تا ۲۰ درصدی در نرخ افت شناختی را تجربه کردهاند.
قویترین و پایدارترین اثر مثبت در میان افرادی مشاهده شد که هفتهای دو تا چهار ساعت از زمان خود را به کمک به دیگران اختصاص داده بودند.
پشتیبانی علمی و انتشار در مجله معتبر
این پژوهش که در مجله Social Science & Medicine منتشر شده است، با حمایت مؤسسه ملی سالمندی وابسته به مؤسسه ملی سلامت آمریکا و همچنین مؤسسه ملی سلامت کودکان و رشد انسانی Eunice Kennedy Shriver انجام شده است.
به گزارش Science Daily، دکتر Sae Hwang Han، دانشیار رشد انسانی و علوم خانواده در دانشگاه تگزاس، در اینباره میگوید:
اقدامات روزمره حمایتی میتوانند اثرات شناختی ماندگاری داشته باشند. ما مشاهده کردیم که فواید شناختی کمک کردن کوتاهمدت نیستند بلکه در طول سالها انباشته میشوند. حتی مشارکت متوسط، یعنی دو تا چهار ساعت در هفته، با مزایای قوی و پایدار همراه است.
کمکهای غیررسمی هم به اندازه داوطلبی رسمی مؤثرند
این تحقیق یکی از نخستین مطالعاتی است که کمکهای داوطلبانه رسمی و کمکهای غیررسمی را در کنار هم بررسی کرده است.
کمکهای غیررسمی شامل فعالیتهایی مانند موارد زیر هستند:
- همراهی فردی برای مراجعه به پزشک
- نگهداری از کودک
- انجام کارهای باغچه یا منزل
- کمک به همسایه برای آمادهسازی اظهارنامه مالیاتی
گزارشهای پیشین نشان میدهد حدود یکسوم سالمندان آمریکایی در فعالیتهای داوطلبانه رسمی مشارکت دارند، در حالی که بیش از نیمی از آنها به اطرافیان خود کمکهای غیررسمی ارائه میدهند.
هان در اینباره توضیح میدهد:
کمکهای غیررسمی گاهی به دلیل دیده نشدن اجتماعی، کمتر مفید تصور میشوند. اما بهطرز شگفتآوری دریافتیم که فواید شناختی آنها همسطح داوطلبی رسمی است.
دادههای بلندمدت، نتایج را تقویت میکنند
پژوهشگران در این مطالعه از دادههای «مطالعه سلامت و بازنشستگی» استفاده کردند که از سال ۱۹۹۸ تاکنون اطلاعات افراد بالای ۵۱ سال در آمریکا را ثبت کرده است.
در تحلیل دادهها، عوامل متعددی که میتوانستند بر سلامت شناختی یا رفتار کمکرسانی اثر بگذارند، از جمله موارد زیر، کنترل شدند:
- وضعیت اقتصادی و میزان ثروت
- سلامت جسمی و روانی
- سطح تحصیلات
حتی با در نظر گرفتن تمام این متغیرها، افرادی که کمک به دیگران را آغاز کرده و آن را ادامه داده بودند، روند افت شناختی کندتری داشتند. همچنین مشخص شد تبدیل کمک کردن به یک عادت پایدار در طول سالها، میزان این فایده را افزایش میدهد.
هان هشدار میدهد:
کنارهگیری کامل از کمک کردن با بدتر شدن عملکرد شناختی ارتباط دارد. این موضوع اهمیت آن را نشان میدهد که سالمندان با فراهم شدن حمایتها و شرایط مناسب، تا حد امکان در فعالیتهای کمکرسانی مشارکت داشته باشند.
چرا این یافتهها برای سلامت عمومی مهم هستند؟
به گفته پژوهشگران، این نتایج از این دیدگاه حمایت میکند که داوطلبی و کمک اجتماعی باید بهعنوان یک مسئله سلامت عمومی در نظر گرفته شود.
با توجه به افزایش شیوع بیماریهایی مانند آلزایمر و سایر اختلالات شناختی در دوران سالمندی، اهمیت تعاملات اجتماعی و کمک متقابل بیش از پیش نمایان میشود.
در پژوهش دیگری که توسط همین محقق انجام شده بود، مشخص شد فعالیتهای داوطلبانه میتوانند اثرات منفی التهاب سیستمیک ناشی از استرس مزمن را کاهش دهند؛ فرایندی زیستی که با افت شناختی و زوال عقل ارتباط دارد.
در مجموع، یافتهها نشان میدهند کمک کردن از مسیرهای مختلفی از سلامت مغز حمایت میکند. این رفتار هم فشار فیزیکی ناشی از استرس را کاهش میدهد هم پیوندهای اجتماعی محافظتکننده روانی، عاطفی و شناختی را تقویت میکند.
هان در پایان تأکید میکند:
بسیاری از سالمندان، حتی با وجود مشکلات جسمی، همچنان میتوانند مشارکتهای ارزشمندی در اطراف خود داشته باشند. در واقع، زمانی که فرصت کمک کردن فراهم شود، بیشترین سود را نیز خود این افراد خواهند برد.
آیا تجربهای از فعالیت داوطلبانه دارید؟ دیدگاه خود را در بخش نظرات بنویسید و این مقاله را با دیگران به اشتراک بگذارید.
