در طول همه‌گیری ویروس کرونا، محدودیت‌های اجتماعی و ترس‌های بهداشتی باعث ایجاد تغییراتی در رفتار و ارتباطات انسان‌ها شد. اما آیا این تغییرات دائمی شده‌اند؟
در این مقاله بررسی خواهیم کرد که چگونه و چرا این بیماری همه‌گیر می‌تواند نحوه رفتار و تعامل ما را تغییر داده باشد. ما همچنین با سه کارشناس برای روشن‌تر شدن موضوع در مورد این پدیده اجتماعی صحبت کردیم.
کووید-19، با تمام انواع ویروسی که باعث آن می‌شود، بدون شک بر سراسر مردم جهان تأثیر گذاشته است. این بیماری به خودی خود یا استرس ناشی از آن، عدم اطمینان و ترسی ایجاد کرده است که بیشتر مردم را به نوعی تحت تأثیر قرار داده است.
با این حال، علیرغم تأثیرات فوری شناخته شده آن، تأثیر پایدار این همه‌گیری بر جامعه به طور کامل درک نشده است. دکتر میرلا لوفتوس، مدیر پزشکی در Newport Healthcare، گفت:
این پاندمی تأثیر بسیار واقعی و بسیار شخصی بر زندگی مردم داشته است. برای مثال فردی که شخصاً بیمار بود، عزیزانش را به دلیل کووید-19 از دست داد، شغل خود را از دست داد یا با دستورات منزوی ماندن در خانه و وحشت جهانی دست و پنجه نرم کرد، هر یک از ما به‌طور متفاوتی تحت تأثیر قرار گرفتیم.
بر اساس تحقیقات، از خرید، کار، و مدرسه گرفته تا مسافرت و سرگرمی، این همه‌گیری نحوه گذر از زندگی روزمره مردم را تغییر داده است. علاوه بر این، وضعیتی از عدم اطمینان چندگانه با ترس‌های اقتصادی و فرهنگی ایجاد کرده است.
اما آیا این بیماری در درازمدت رفتار و ارتباطات کلی انسان را تغییر داده است؟ و اگر چنین است، چگونه جامعه از این تغییرات شروع به بهبود می‌کند؟
چرا و چگونه این پاندمی بر رفتار ما تأثیر گذاشت؟
تحقیقات نشان می‌دهد که واکنش‌های عمومی به بیماری‌های شایع از زمان مرگ سیاه در قرن چهاردهم (بیماری طاعون)، عمدتاً بدون تغییر باقی مانده است. علاوه بر این، همه‌گیری‌های قبلی نیز باعث تحولات قابل توجه و تغییرات گسترده در ساختارهای اجتماعی و اجتماعی-اقتصادی شده است.
پروفسور مارینا بلووشتین، استاد و رئیس انجمن بین المللی روانشناسی فردی در دانشگاه آدلر گفت:
در درک این موضوع که مردم چگونه به یک موقعیت استرس‌زا واکنش نشان می‌دهند، چه این موقعیت برای یک فرد، یک گروه، یا منجر به واکنش ناشی از یک استرس جمعی شود، چیزی به نام یک اندازه مناسب برای همه وجود ندارد. ما بر امواج این همه‌گیری غلبه کرده‌ایم – با ورود ویروس در سال 2020، و اثرات مداوم آن در طول 2 سال، اکنون امیدواریم از امواج اپیدمیولوژیک، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که واقعاً به مانند یک طوفان بزرگ هستند خارج شویم.
همانطور که این “طوفان” ادامه دارد، افراد به طور طبیعی برای ریشه کن کردن بیماری، بخاطر خود و دیگران و به دلیل استرس‌های ناشی از این بیماری هنوز رفتار‌های انطباقی را انجام می‌دهند. این می‌تواند تغییرات پایداری در نحوه ارتباط و رفتار افراد ایجاد کند.
انواع رفتار تحت تأثیر
رفتار، فردی و چندوجهی است. درست مانند واکنش به این بیماری همه گیر، در همه افراد یک اندازه نیست، رفتار می‌تواند بسته به عوامل بسیاری متفاوت باشد.
پروفسور بلووشتاین توضیح داد که “جنبه‌های مختلف رفتار وجود دارد: مولفه‌های انگیزشی، رفتاری و عاطفی.”
به گفته دکتر لوفتوس، چندین رفتار کلیدی به دلیل این پاندمی پدیدار شد. او خاطرنشان کرد: “برخی سلامت و تناسب اندام خود را در اولویت قرار دادند در حالی که برخی دیگر با توجه به جدیت دنیای اطراف، از خوردن بیشتر و کمتر ورزش کردن نگران نبودند.”
از نظر ارتباطات، برخی افراد خود را با تماس‌های ویدیویی با عزیزان و جلسات کاری از راه دور، ا سازگار کردند، در حالی که برخی دیگر به انزوا رفتند.
دکتر لوفتوس گفت: «مسئولان به ما می‌گفتند برای امنیت خود رفتارهایمان را اصلاح کنیم، در حالی که برخی از افراد، این پیشنهادات/دستورات را زیر سؤال بردند و بین مردم دوگانگی بوجود آمد.
او افزود: «تجربه برای همه ما واقعاً متفاوت بود اما در هسته آن مشابه بود. بسیاری از ما در آرزوی بازگشت به وضعیت “عادی” بودیم.
با گذشت زمان، این رفتارها ممکن است منجر به تغییرات مختلفی در نحوه ارتباط ما با کار، افراد دیگر و زندگی خود شده باشد.
تغییر به کار از راه دور
به دلیل محدودیت‌های اجتماعی مرتبط با بیماری همه گیر، رفتار در محل کار با تغییرات قابل توجهی همراه بوده است. یک منبع مورد اعتماد که بر روی کارمندان آلمان و سوئیس متمرکز شده است، نشان می‌دهد که کار از خانه – به ویژه اگر برای اولین بار تجربه شود – در طول همه گیری به شدت با تأثیر مثبت بر زندگی کاری مرتبط است. علاوه بر این، 60 درصد از افرادی که در حال حاضر به دلیل بیماری همه گیر در خانه کار می‌کنند، گزارش دادند که مایلند پس از پایان همه گیری به این کار ادامه دهند.
با این حال، تغییر به کار از راه دور ممکن است جنبه منفی نیز داشته باشد. پروفسور بلووشتاین در ادامه توضیح داد:
مردم در سرتاسر پاندمی – و تا به امروز – از طریق جلسات مجازی تجارت می‌کنند. در حالی که افراد ممکن است هنوز احساس کنند که چیزی کاملاً درست نیست. بخش گمشده اغلب آن احساس تمامیت، از طریق تمام حواس انسان است. این عناصر ممکن است برای اکثر کسانی که در خانه کار می‌کنند از بین رفته یا به طور قابل توجهی تغییر کنند.
تغییر عادات در هزینه‌ها
محدودیت‌های اجتماعی و قرنطینه‌ها، نیز ممکن است منجر به تغییراتی در رفتار هزینه‌ها شده باشد. به عنوان مثال، دانشمندان 3833 نفر از افراد 18 تا 64 ساله را در ایتالیا در طول موج اول COVID-19 مورد بررسی قرار دادند.
آنها متوجه افزایش هزینه‌ها و نیاز روانی به خرید محصولات ضروری و غیر ضروری شدند. علاوه بر این، اضطراب و ترس ناشی از COVID-19 افراد را به خرید بیشتر اقلام ضروری ترغیب کرد، و همچنین با افزایش افسردگی، هزینه‌های مربوط به محصولات غیرضروری نیز افزایش یافت.
تغییر ارتباطات
محدودیت‌های اجتماعی مرتبط با پاندمی، بسیاری از مردم را مجبور کرد تا نحوه برقراری ارتباط خود را تغییر دهند. به دلیل دستورات اقامت در خانه، به جای تعامل چهره به چهره، مردم از رسانه‌های اجتماعی و ارتباطات مبتنی بر متن برای برقراری ارتباط استفاده کردند. این ممکن است منجر به جابجایی اجتماعی یا جایگزینی تعامل مجازی با تماس چهره به چهره شده باشد
مسلماً یکی از بزرگترین تغییرات مربوط به تعاملات اجتماعی است. ناگهان انبوهی از مردم از خانه کار می‌کردند، در کلاس آنلاین شرکت می‌کردند و از معاشرت با افراد خارج از خانه اجتناب می‌کردند. همانطور که مردم با قالب جدید زندگی خود سازگار شدند، نحوه ارتباط و رفتار آنها تغییر کرد.
بهبود نگرش نسبت به سلامت روان
از آنجایی که همه گیری کووید-19 طوفانی کامل از اضطراب و عدم اطمینان ایجاد کرد، تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان جهانی داشته است. همچنین نگرانی‌های جدیدی برای سلامت روان ایجاد کرده است، از جمله سندرم اضطراب COVID-19 و اختلال غذا خوردن مرتبط با بیماری همه‌گیر.
دکتر لوفتوس توضیح داد که «به گفته منبع معتبر WHO یا سازمان بهداشت جهانی، در نهایت سلامت روان به شدت تحت تأثیر قرار گرفت، که به افزایش 25 درصدی در شیوع اضطراب و افسردگی در سراسر جهان منجر شد.
خشونت
بر اساس برخی گزارش‌ها، این بیماری همه‌گیر با کمک به افزایش خشونت و بی ادبی بر رفتار افراد، تأثیر منفی خود را بجا گذاشت. این رفتار ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض استرس مزمن و چرخه خبری اضطراب‌آور رخ داده باشد. متخصصان مراقبت‌های بهداشتی نیز گزارش کرده‌اند که این خشونت را تجربه کرده‌اند. بر اساس یک تجزیه و تحلیل با استفاده از داده‌های بازیابی شده از یک نظرسنجی آنلاین، 45.7 درصد از پرستاران شرکت کننده در نظرسنجی گزارش دادند که شاهد بی ادبی بیشتری نسبت به قبل از همه گیری بوده‌اند. کاهش زمان صرف شده در کنار دیگران نیز ممکن است به این وضعیت کمک کرده باشد.
نگاهی به آینده
اینکه آیا تغییرات مرتبط با پاندمی در رفتار و ارتباطات همچنان پابرجاست یا نه، هنوز مشخص نشده است. علاوه بر این، با بهبود و تعدیل جامعه، برخی تغییرات ممکن است به هنجارهای جدید اجتماعی تبدیل شوند در حالی که برخی دیگر ممکن است محو شوند. با این حال، همه تغییرات را نمی‌توان منفی در نظر گرفت.
در حرکت رو به جلو، دکتر لوفتوس موارد زیر را پیشنهاد کرد:
“شاید اکنون اولویت بیشتری برای تعاملات حضوری و روابط خود با دیگران، حضور در فضای باز برای ورزش و فعالیت‌ها و احساس رهایی از نگرانی دائمی داشته باشیم. درک آنچه از سر گذرانده‌ایم و رشد و یادگیری از آن تجربه، بهترین نتیجه خواهد بود.”
حتی اگر همه‌گیری به وضوح تلفات سنگینی را بر بسیاری از ما وارد کرد، اما هیچ چیز کاملا غیر قابل برگشت نیست. ما به سمت بهتر شدن پیش می‌رویم اما باید به خودمان مقداری زمان و فضا بدهیم تا به آنجا برسیم. آشنایی مجدد با واقعیت جدید به زمان نیاز دارد.
آنچه در طول همه‌گیری دیدیم، نیاز به بازگشت به حالت قبل بود، «بازگشت به حالت عادی»، اما در واقعیت، نیازی به بازگشت نداریم. تکامل انسان ما را به حرکت رو به جلو و نه به عقب ترغیب می‌کند. مردم یک شانس منحصر به فرد برای عبور از این تجربه دارند. عاقلانه‌تر و مهربا‌ن‌انه‌تر زندگی کردن و احساس این که زندگی ارزشمند است، و باید از آن محافظت کرد، آن را گرامی داشت و با دیگران لذت برد.
