احساس تنهایی تنها یک رنج روحی نیست، بلکه تغییرات عمیقی در زیست‌شناسی بدن ایجاد می‌کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که تنهایی می‌تواند با بیماری قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع ۲ و حتی مرگ زودرس ارتباط مستقیم داشته باشد.
مطالعه‌ای گسترده بر روی ۴۲ هزار نفر
در یک پژوهش بزرگ، دانشمندان با بررسی هزاران پروتئین خونی در بیش از ۴۲ هزار فرد بالغ، رابطه تنهایی و انزوای اجتماعی با مسیرهای متابولیکی و سیستم ایمنی را شناسایی کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که تنهایی اثرات ملموسی بر بدن می‌گذارد و ریسک بیماری‌ها را افزایش می‌دهد.
هشدار پزشکان درباره روابط اجتماعی ضعیف
سال‌هاست که پزشکان هشدار می‌دهند ضعف روابط اجتماعی می‌تواند طول عمر را کوتاه کند. یک فراتحلیل مهم نشان داده است که افرادی که فاقد ارتباط اجتماعی هستند، حتی پس از در نظر گرفتن عوامل دیگر، در معرض خطر بالاتری برای مرگ زودرس قرار دارند.
پروتئین‌ها؛ اثر انگشت تنهایی در خون
دکتر چون شن از دانشگاه کمبریج، پروتئین‌های خون را بررسی کرد تا ببیند کدام یک با احساس تنهایی و انزوای اجتماعی مرتبط هستند. نتایج نشان داد:
- ۱۷۵ پروتئین با انزوای اجتماعی مرتبط بودند
- ۲۶ پروتئین با احساس تنهایی در ارتباط بودند
- ۵ پروتئین به‌طور مستقیم تحت تأثیر تنهایی تغییر می‌کردند
روش علمی «تصادفی‌سازی مندلی»
برای بررسی رابطه علت و معلولی، محققان از روش تصادفی‌سازی مندلی استفاده کردند. این روش با بهره‌گیری از تنوع ژنتیکی نشان داد که تنهایی می‌تواند سطح برخی پروتئین‌ها را تغییر دهد.
ایمنی، التهاب و نقش تنهایی
بسیاری از پروتئین‌های مرتبط با ضعف روابط اجتماعی در واکنش‌های ایمنی نقش دارند. برخی از آن‌ها به فعالیت ضدویروسی و برخی دیگر به التهاب و سیستم مکمل مربوط می‌شوند.
نتایج نشان داد بیش از نیمی از پروتئین‌های مرتبط با تنهایی و انزوا، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع ۲ یا مرگ را پیش‌بینی می‌کنند.
پروتئین ADM؛ حلقه ارتباطی تنهایی و بیماری
یکی از پروتئین‌های کلیدی شناسایی‌شده آدرنومدولین (ADM) بود. افزایش ADM با ریسک بالاتر بیماری قلبی، سکته و مرگ مرتبط بود. پژوهش‌ها نشان می‌دهند این پروتئین با فیزیولوژی استرس و سیگنال‌های اجتماعی در ارتباط است.
افزایش ADM در خون به کاهش حجم بخش‌هایی از مغز مانند اینزولا و هسته دم‌دار چپ مرتبط است؛ مناطقی که در پردازش احساسات و رفتار اجتماعی نقش دارند.
پروتئین‌های دیگر مرتبط با تنهایی
علاوه بر ADM، پروتئین‌های دیگری نیز با تنهایی و بیماری مرتبط بودند:
- ASGR1: مرتبط با کلسترول و بیماری قلبی
- GFRA1
- FABP4
- TNFRSF10A
جالب اینکه تغییرات در ASGR1 نشان می‌دهد تنهایی می‌تواند سطح کلسترول را نیز تحت تأثیر قرار دهد و خطر تصلب شرایین و مقاومت به انسولین را افزایش دهد.
یافته‌های کلیدی پژوهش
- ۹۰٪ پروتئین‌های مرتبط با ضعف ارتباط اجتماعی با افزایش مرگ‌ومیر در ارتباط بودند
- بیش از نیمی از آن‌ها با بیماری قلبی، سکته یا دیابت مرتبط شدند
- پژوهش‌ها نشان می‌دهد تنهایی ترکیب پروتئین‌های خون را تغییر می‌دهد و باعث التهاب و اختلال متابولیک می‌شود
تنهایی به‌عنوان یک پاندمی جهانی
سازمان جهانی بهداشت (WHO) تنهایی را یک اولویت بهداشت عمومی معرفی کرده و کمیسیونی سه‌ساله برای مقابله با آن تشکیل داده است. این موضوع نشان می‌دهد که پیوندهای اجتماعی می‌توانند به‌اندازه داروها در کاهش بیماری‌های قلبی و متابولیکی مؤثر باشند.
راهکارهای پیشنهادی
- غربالگری تنهایی در سیستم‌های بهداشتی
- ایجاد بسترهایی برای افزایش ارتباطات اجتماعی
- توجه به تنهایی به‌عنوان یک فاکتور خطر قابل تغییر، همانند فشار خون یا کلسترول
نتیجه‌گیری: اهمیت ارتباط اجتماعی
این پژوهش که در مجله Nature Human Behaviour منتشر شده است، نشان می‌دهد که تنهایی یک عامل خطر جدی و قابل پیشگیری برای سلامت است. توجه به روابط اجتماعی، نه تنها به بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کند بلکه می‌تواند از بیماری‌های قلبی، سکته و دیابت جلوگیری کند.
اگر این مقاله برای شما مفید بود، آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید یا تجربه خود از مقابله با تنهایی را در بخش نظرات بنویسید.
