بر اساس یک مطالعه جدید، عادت داشتن به اهمال‌کاری نشانگر مشکلات عمیق‌تر در سلامتی مانند افسردگی، اضطراب، دردهای ناتوان‌کننده، بدخوابی و همچنین نداشتن تحرک جسمانی است.
در این تحقیق که اوایل این ماه در مجله شبکه باز جاما (JAMA Network Open) منتشر شد، این مسئله ارزیابی شد که آیا دانش‌آموزانی که کارها را به تعویق می‌اندازند، از نظر سلامت روانی و جسمی بیشتر در معرض خطرند یا خیر.
محققان از جمله پژوهشگران دانشگاه اوپسالا سوئد، سه هزار و ۵۲۵ دانشجوی شرکت‌کننده را از هشت دانشگاه استکهلم و اطراف آن انتخاب کردند و از آن‌ها خواستند به مدت یک سال بین ۱۹ اوت ۲۰۱۹ تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ هر سه ماه یک بار پرسشنامه‌هایی را پر کنند.
محققان در این مطالعه اهمال‌کاری‌هایی را که دانش‌آموزان خود اظهار کردند، با استفاده از پنج گزینه از نسخه سوئدی مقیاس اهمال‌کاری ناب (Pure Procrastination Scale) بر اساس طیف لیکرت از ۱ (یعنی خیلی به‌ندرت یا اصلا نمایشگر من نیست) تا ۵ (یعنی غالبا یا همیشه نمایشگر من است) رتبه‌بندی کردند.
بعد رتبه‌های به‌دست‌آمده را تجمیع کردند تا نمره کل اهمال‌کاری از ۵ تا ۲۵ به دست آید.
سپس داده‌های جمع‌آوری‌شده از دانش‌آموزان را ارزیابی کردند تا مشخص شود آیا اهمال‌کاری با پیامدهای بدتر برای سلامت در ۹ ماه بعد مرتبط است یا خیر.
در بررسی تکمیلی پس از گذشت ۹ ماه، ۱۶ مورد پیامد منفی برای سلامت که شرکت‌کنندگان خودشان اظهار کرده بودند، ارزیابی شد.
این پیامدهای منفی عبارت بودند از مشکلات سلامت روان مانند علائم افسردگی، اضطراب و فشار روانی و دردهای ناتوان‌کننده از جمله درد گردن و/یا قسمت فوقانی کمر، کمر، اندام بالایی و اندام پایینی.
شرکت‌کنندگان همچنین رفتارهای مربوط به سبک زندگی ناسالم مانند بدخوابی، نداشتن تحرک جسمانی، مصرف دخانیات، مصرف ماری‌جوانا، مصرف الکل و صبحانه نخوردن و همچنین عوامل اثرگذار بر سلامت روانی‌ــ‌اجتماعی مانند تنهایی، مشکلات اقتصادی و همچنین سلامت عمومی از جمله پیامدهای منفی برای سلامت را گزارش دادند.
طبق این یافته‌ها، سطوح بالاتر اهمال‌کاری با نشانه‌های به طور قابل توجه بیشتری از افسردگی، اضطراب و فشار روانی در حدود ۹ ماه بعد ارتباط داشت.
همچنین شرکت‌کنندگانی که خودشان میزان بالاتری از اهمال‌کاری را اظهار کردند، بیشتر احتمال داشت درد ناتوان‌کننده در شانه‌ها یا بازوها، تنهایی و مشکلات مالی بیشتر و خواب بدکیفیت‌تر را گزارش دهند.
به گفته محققان، این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن عوامل دیگری مانند سن، جنسیت، وضعیت جسمی و روحی قبلی و همچنین سطح تحصیلات والدین به قوت خود باقی ماند.
آن‌ها با استناد به محدودیت این مطالعه گفتند واحد نمونه تحقیق «به طور کامل نماینده» کل جمعیت دانش‌آموزان سوئد نیست و بنابراین مشخص نیست که آیا می‌توان برآوردها را به سایر جمعیت‌ها نیز تعمیم داد یا خیر.
این مطالعه خاطرنشان کرد: «در ضمن سنجه‌های ما در طول همه‌گیری کوویدــ۱۹ جمع‌آوری شد که می‌تواند بر تعمیم‌پذیری به دوره‌های زمانی دیگر اثر منفی داشته باشد.»
از آنجا که اهمال‌کاری بین دانشجویان متداول است، محققان می‌گویند این یافته‌ها اهمیت در نظر گرفتن این عادت برای رسیدن به شناخت بیشتر از سلامتی دانشجویان را نشان می‌دهد.
آن‌ها در این مطالعه نوشتند: «اگرچه بعید به نظر می‌رسد مداخله در اهمال‌کاری با هیچ پیامد خاصی برای سلامتی ارتباطی قوی داشته باشد، احتمالا بتواند با مجموعه متنوعی از پیامدهای مختلف برای سلامتی پیوندهای ضعیفی ایجاد کند.»
